Perbezaan antara federalisme ganda dan federalisme koperasi

Pengenalan

 Federalisme merujuk kepada struktur kerajaan di mana kerajaan pusat tidak memegang semua kuasa, tetapi berkongsi dengan negara atau wilayah konstituen negara (McDonnel, 2008). Federalisme mempunyai banyak manfaat untuk kedua -dua kerajaan negara dan warganegara mereka. Ia membantu rakyat mengambil peranan aktif dalam mengawal negara mereka, sementara juga mempromosikan amalan pemerintahan demokratik di pihak kerajaan pusat. Apabila kuasa diedarkan di antara negara -negara konstituen dan bukannya tertumpu di kerajaan pusat, kemungkinan besar akan menjadi penyalahgunaan kuasa.

Di samping itu, rakyat mendapat manfaat daripada federalisme kerana konstituen individu boleh bersaing di antara mereka dan juga menentang kerajaan pusat ketika mewujudkan dasar kewangan dan sosial yang paling praktikal (Amar & Kmiec, 1996). Dua jenis federalisme yang telah digunakan untuk menentukan struktur kerajaan dalam demokrasi Barat sejak abad yang lalu adalah federalisme dua dan federalisme koperasi (McDonnel, 2008).

Perbezaan antara federalisme ganda dan federalisme koperasi

Federalisme dua menyokong konsep bahawa kerajaan serantau mempunyai hak yang sama seperti kerajaan negeri berkenaan dengan undang -undang yang meluluskan satu -satunya perbezaannya ialah kedua -dua institusi beroperasi dalam bidang berasingan (O'Toole, 2007). Federalisme koperasi, sebaliknya, berpendapat bahawa kerajaan serantau dan negeri berfungsi dalam satu bidang dan sebenarnya berfungsi dengan harmoni untuk mencapai penyelesaian praktikal untuk kebimbangan politik, kewangan atau sosial (Amar & Kmiec, 1996).

Federalisme dua juga biasanya dikenal pasti sebagai kek lapis federalisme kerana ia menyokong tanggapan bahawa peraturan yang dibuat oleh kerajaan kebangsaan dan serantau hanya boleh digunakan dalam bidang kuasa masing -masing (McDonnel, 2008). Oleh itu, kuasa -kuasa yang dilaksanakan oleh negara -negara serantau serta kerajaan pusat menyerupai lapisan yang berlainan dari kek kerana mereka tidak dapat dilaksanakan di luar kawasan yang diamanahkan mereka.

Federalisme koperasi, yang juga dikenal pasti sebagai Kek marmar federalisme, berbeza dari pandangan ini kerana ia menyokong tanggapan bahawa kerajaan pusat dan negara-negara serantau pada dasarnya terlibat dalam perkongsian kuasa (O'Toole, 2007). Analogi kek marmar digunakan untuk menggambarkan federalisme koperasi kerana ia mewakili sistem di mana terdapat campuran penggunaan kuasa di peringkat tempatan dan negeri. Dalam federalisme koperasi, setiap entiti kerajaan tidak mempunyai kuasa tersendiri atas bidang kuasanya (Amar & Kmiec, 1996). Sememangnya, ini mewujudkan suasana kerjasama. Federalisme Dual dapat memberi inspirasi kepada ketegangan antara kerajaan pusat dan negara -negara serantau apabila kedua -dua institusi meluluskan undang -undang yang bertentangan dengan undang -undang masing -masing (McDonnel, 2008).

Federalisme dua membolehkan kerajaan serantau menggunakan lebih banyak kuasa dalam bidang kuasa mereka daripada federalisme koperasi. Pengasas Amerika memperkenalkan model kerajaan ini lebih daripada tiga abad yang lalu kerana mereka takut bahawa kerajaan pusat akan cepat mengembangkan kecenderungan diktator (Amar & Kmiec, 1996). Kerajaan Pusat hanya ditugaskan untuk mengutip cukai dan mempertahankan negara -negara serantau yang berbeza jika mereka diancam oleh kuasa asing. Walau bagaimanapun, ketiadaan federalisme koperasi dapat mengakibatkan perbezaan undang -undang negeri dan serantau yang menimbulkan bangsa. Lebih dari satu abad yang lalu di Amerika Syarikat, perbezaan undang -undang negeri mengenai perhambaan menyumbang kepada wabak Perang Saudara (O'Toole, 2007).

Kesimpulan

Perbezaan utama antara federalisme dwi dan federalisme koperasi berkaitan dengan menjalankan kuasa di kerajaan pusat dan serantau. Federalisme dua menyokong sistem bahagian kuasa di mana kerajaan pusat dan negeri menjalankan kuasa dalam bidang kuasa berasingan mereka. Federalisme koperasi menyokong perjanjian perkongsian kuasa di mana kedua-dua kerajaan pusat dan serantau sama-sama berkongsi tanggungjawab menjalankan kuasa.