Perbezaan antara PMS dan PMDD

PMS vs. PMDD

Haid adalah bahagian biasa membesar untuk wanita dan merupakan tanda bahawa seorang gadis menjadi wanita muda. Ini bermaksud bahawa sekarang mungkin seorang gadis hamil dan mempunyai bayi. Tahap ketidakselesaan yang dialami semasa haid mungkin berbeza dari wanita ke wanita. Ada yang tidak pernah diganggu oleh tempoh mereka sementara yang lain boleh terjejas teruk oleh gejala yang tidak menyenangkan dan tak tertahankan. Bagi sesetengah orang, gejala ini ringan dan boleh diterima, tetapi bagi sesetengah gejala ini boleh melumpuhkan dan boleh menyebabkan gangguan dalam aktiviti kehidupan seharian mereka.

Sindrom Pramenstrual (PMS) dan Gangguan Dysphoric Pramenstrual (PMDD) Kedua. Di mana mereka berbeza, bagaimanapun, adalah dalam keterukan gejala emosi mereka dan fakta semata -mata bahawa mereka boleh mengganggu fungsi harian. Penyebab sebenar PMS masih belum diketahui, tetapi nampaknya berkaitan dengan tahap hormon yang tidak stabil, termasuk estrogen dan progesteron, yang biasanya berlaku sebagai persediaan untuk haid. Seperti PMS, kejadian PMDD tidak diketahui, tetapi kajian baru -baru ini telah menunjukkan hubungan antara PMDD dan tahap serotonin yang rendah yang merupakan bahan kimia di otak yang membantu menghantar isyarat saraf. Sel -sel otak tertentu yang menggunakan serotonin sebagai utusan terlibat dalam mengawal mood, perhatian, tidur, dan kesakitan. Oleh itu, perubahan kronik dalam tahap serotonin boleh menyebabkan gejala PMDD.

Gejala PMS biasanya bermula pada atau selepas ovulasi dan berterusan sehingga haid bermula. Gejala fizikal PMS yang paling biasa adalah keletihan. Gejala fizikal lain mungkin termasuk keinginan untuk makanan manis atau asin, kembung perut, kenaikan berat badan, payudara yang sakit, kaki atau tangan bengkak, sakit kepala, jerawat, dan banyak masalah gastrousus. Gejala emosi PMS termasuk kemurungan, kerengsaan, kecemasan, atau perubahan mood hanya dalam darjah ringan hingga sederhana. Berbeza dengan PMS, PMDD dicirikan sebagai mempunyai gangguan mood yang lebih penting. Yang paling biasa adalah kerengsaan. Ramai wanita juga melaporkan mood yang tertekan, kecemasan, perubahan mood, keputusasaan, kecemasan, kehilangan minat dan motivasi, kehilangan selera makan, dan/atau gangguan tidur. Gejala -gejala ini muncul satu hingga dua minggu sebelum haid dan menyelesaikan sepenuhnya dengan permulaan haid. Secara definisi, gangguan mood ini boleh menyebabkan gangguan sosial atau pekerjaan dengan kesannya yang paling menonjol dalam fungsi interpersonal.

Tidak ada ujian tunggal untuk mendiagnosis PMS, tetapi terdapat beberapa strategi yang boleh digunakan oleh doktor untuk membantu mendiagnosis PM. Salah satu daripadanya adalah untuk mendiagnosis dengan merakam gejala untuk beberapa kitaran haid. Gejala yang berlaku dalam corak yang boleh dijangka (bermula sebelum haid, kemudian hilang apabila ia bermula) biasanya menunjukkan PMS. Sebaliknya, PMDD didiagnosis sekurang -kurangnya lima gejala berikut dialami tujuh hingga sepuluh hari sebelum haid dan diselesaikan dalam masa beberapa hari dari permulaan tempoh haid: perubahan mendadak dalam mood, kemarahan yang ditandakan, kerengsaan, kecemasan , menurun minat dalam aktiviti biasa, kelembutan, perubahan selera makan, insomnia, masalah fizikal seperti kembung.

Pencegahan PMS melibatkan mencari ubat atau gabungan remedi yang berfungsi untuk setiap individu. Bagi sesetengah wanita, perubahan diet, seperti menghapuskan kafein dan alkohol, dan diet garam rendah akan mengurangkan gejala. Doktor sering mengesyorkan latihan aerobik yang kuat kerana difikirkan bahawa senaman merangsang pelepasan badan beberapa neurotransmitter yang menambah mereka yang berada di peringkat rendah. Rawatan PMS termasuk diuretik (untuk memudahkan pengekalan cecair), kontraseptif oral (untuk kawalan hormon), dan ubat anti-kecemasan untuk kerengsaan yang melampau. Dosis rendah progesteron (hormon sistem pembiakan) telah digunakan secara eksperimen. PMDD juga termasuk beberapa pencegahan PMS dengan penambahan ubat-ubatan sebagai rawatan termasuk anti-depressan seperti inhibitor serotonin reuptake selektif (SSRIs) yang digunakan untuk merawat gejala emosi PMDD. Di samping itu, individu, kaunseling kumpulan, dan pengurusan tekanan boleh membantu wanita mengatasi PMDD.

Ringkasan:
1. PMDD kurang biasa daripada PMS.
2. Kira -kira 20 peratus hingga 50 peratus wanita akan mengalami gejala PMS. Hanya kira-kira 3 peratus hingga 5 peratus daripada mereka akan mengalami gejala yang cukup teruk untuk memenuhi kriteria diagnostik DSM-IV untuk PMDD.
3. PMDD adalah bentuk PM yang teruk.
4. Mereka berbeza dari segi cara mereka didiagnosis.
5. Mereka sebenarnya mempunyai sebab yang berbeza.
6. Mereka dicegah dan dirawat dengan cara yang berbeza.