Perbezaan antara kerajaan kesatuan dan kerajaan persekutuan

Salah satu perbezaan utama antara jenis kerajaan adalah antara sistem kesatuan dan persekutuan. Kedua -dua sistem ini boleh merujuk kepada kerajaan demokratik atau monarki, tetapi mereka berbeza secara intrinsik. Seperti namanya, kerajaan kesatuan memerlukan pemusatan kuasa di tangan kerajaan pusat, yang tidak mewakilkan tugas dan tanggungjawab kepada anggota negara lain. Sebaliknya, dalam sistem persekutuan, wilayah dan wilayah menikmati tahap autonomi yang lebih tinggi. Di dunia hari ini, kita melihat pelbagai contoh sistem yang bekerja dan memastikan kestabilan dan kemakmuran. Contohnya, Amerika Syarikat dan Switzerland adalah dua contoh kecekapan sistem persekutuan (sementara di Sudan dan Pakistan sistem sedemikian tidak begitu efisien), sedangkan Itali dan Norway mempunyai kerajaan kesatuan yang berjaya. Sehingga kini, kebanyakan kerajaan adalah kesatuan, sementara kini terdapat 27 sistem persekutuan.

Apa itu kerajaan kesatuan?

Kerajaan kesatuan boleh menjadi demokrasi dan monarki. Dalam kedua -dua kes, kuasa itu tertumpu di tangan kerajaan pusat, sementara wilayah dan wilayah tidak menikmati autonomi yang besar. Prinsip asas mana -mana kerajaan kesatuan adalah idea perpaduan. Sekiranya kuasa berada di tangan beberapa (walaupun sedikit yang dipilih oleh penduduk), lebih mudah untuk mewujudkan undang -undang dan norma yang kohesif dan sama yang berlaku kepada semua warganegara (di semua bahagian negara) tanpa diskriminasi.

Ada yang percaya bahawa rakyat tidak banyak mengatakan dalam sistem kesatuan, tetapi ini tidak selalu benar. Dalam demokrasi kesatuan, seperti Itali, Korea Selatan, Portugal, Perancis dan Finland, warganegara mempunyai hak untuk menyatakan pendapat mereka dan kerajaan dipilih oleh rakyat. Malah dalam sistem monarki seperti Sepanyol, Sweden dan Denmark, kepentingan penduduk selalu diambil dalam pertimbangan yang tinggi. Kebebasan bersuara dan kebebasan pergerakan adalah (atau sepatutnya) selalu dihormati di negara -negara tersebut dan rakyat mempunyai kemungkinan untuk membantah kerajaan mereka jika mereka mahu. Namun, pada masa yang sama, lebih mudah bagi kerajaan kesatuan untuk menjadi rejim autoritarian atau pemerintahan diktator, dan penguasa mempunyai kemungkinan membuat dan menghapuskan peraturan dan undang -undang dengan cara yang lebih cepat daripada dalam sistem persekutuan.

Apa itu Kerajaan Persekutuan?

Dalam sistem persekutuan, wilayah dan wilayah menikmati tahap autonomi yang lebih tinggi. Persekutuan terbesar di dunia adalah Amerika Syarikat. Dalam kes ini, 50 negara menikmati autonomi dan juga mempunyai undang -undang dan peraturan yang berbeza mengenai beberapa perkara. Namun, pada masa yang sama, mereka tetap dikaitkan dan tertakluk kepada keputusan Kerajaan Pusat. Di dalam sistem persekutuan, wilayah dan wilayah mempunyai kemungkinan mewujudkan undang -undang dan peraturan yang lebih baik menangkap keperluan dan kesatuan kawasan tertentu.

Namun, beberapa kuasa sentiasa berada di tangan kerajaan pusat, termasuk:

• Diplomasi antarabangsa;
• Hal Ehwal Luar Negeri:

• Keputusan untuk memulakan atau menamatkan perang;
• Keselamatan negara;
• Cukai;
• Belanjawan negara; dan
• Dasar imigresen.

Hubungan antara pihak berkuasa tempatan dan kerajaan pusat biasanya sangat kuat, walaupun tidak semua sistem persekutuan berfungsi dengan cara yang sama. Daripada 27 persekutuan yang ada hari ini, kebanyakannya adalah republik dan demokrasi (i.e. Amerika Syarikat, Switzerland, India, Brazil, dll.) tetapi terdapat juga beberapa monarki, seperti Kanada, Belgium dan Australia.

Persamaan antara kerajaan kesatuan dan persekutuan

Walaupun kerajaan kesatuan dan persekutuan sangat berbeza dan berdasarkan prinsip yang berbeza, kita dapat mengenal pasti beberapa aspek umum antara kedua -dua sistem:

1) Kesatuan dan kerajaan persekutuan boleh menjadi monarki dan demokrasi. Walaupun sistem kesatuan lebih sesuai untuk monarki (kuasa tertumpu di tangan keluarga pemerintah), kebanyakan monarki moden (i.e. United Kingdom, Australia, Kanada, dll.) menggunakan sistem persekutuan;

2) Dalam kedua -dua kes, kerajaan pusat mengekalkan kawalan ke atas isu -isu utama. Malah dalam persekutuan, sebenarnya, kerajaan pusat bertanggungjawab terhadap hubungan antarabangsa dan diplomasi, cukai, peruntukan belanjawan dan keselamatan negara; dan

3) Kedua -dua sistem dapat menggalakkan kestabilan dan kemakmuran. Kerajaan kesatuan melakukannya dengan mempromosikan kesamaan dan perpaduan di seluruh negara, sementara kerajaan persekutuan melakukannya dengan mempromosikan peraturan tertentu yang lebih baik menangkap keperluan tempatan dan lebih sesuai untuk kumpulan minoriti.

Perbezaan antara kerajaan kesatuan dan kerajaan persekutuan

Perdebatan mengenai kerajaan kesatuan dan persekutuan telah diterokai oleh para ulama dan ahli akademik, dan telah ditakrifkan semula oleh Arend Lijphart yang terutama memberi tumpuan kepada sistem demokrasi, dan menganalisis perbezaan antara Westminster dan demokrasi konsensus.

Istilah pertama merujuk kepada model majoriti yang dicontohkan oleh institusi parlimen dan kerajaan British. Sistem ini didasarkan pada kepekatan kuasa eksekutif di tangan satu pihak, dominasi kabinet, sistem pemilihan utama dan tidak seimbang, kerajaan yang bersatu dan berpusat, fleksibiliti perlembagaan dan kawalan negara ke atas bank pusat.

Sebaliknya, istilah kedua merujuk kepada model demokrasi yang berbeza yang dicirikan oleh perkongsian kuasa eksekutif dalam gabungan luas, sistem multiparty, perwakilan berkadar, kerajaan persekutuan dan desentralisasi, ketegaran perlembagaan, dan bank pusat bebas yang bebas. Dan oleh itu, lebih banyak menyesuaikan diri dengan masyarakat heterogen. Dengan kata lain, Lijphart menganalisis perbezaan antara demokrasi kesatuan dan persekutuan. Jika kita meluaskan skop perbandingan, kita dapat mengenal pasti lebih banyak perbezaan antara kedua -dua:

1) kecekapan Kerajaan Kesatuan dan Kerajaan Persekutuan: Ada yang percaya bahawa negara kesatuan dan kohesif lebih efisien dan kerajaan berpusat dapat membuat keputusan dan melaksanakan undang -undang dan peraturan dengan cara yang lebih berkesan. Pada masa yang sama, yang lain berpendapat bahawa sistem yang terdesentralisasi dapat bertindak balas terhadap keperluan semua warganegara dengan cara yang lebih mencukupi. Sesungguhnya, dalam sistem kesatuan, proses membuat keputusan lebih cepat dan (sering) lebih lancar, tetapi, pada masa yang sama, mungkin kurang ketelusan. Kerajaan kesatuan tidak mempunyai duplikasi (sedangkan sistem persekutuan) dan mengurangkan proses birokrasi dan pentadbiran hingga minimum. Sebaliknya, sistem persekutuan cenderung mengambil masa lebih lama untuk membuat keputusan, mengadopsi atau menolak undang -undang baru, dan melaksanakan perubahan politik dan sosial;

2) Penyertaan Kesatuan vs.  Kerajaan Persekutuan: Dalam demokrasi kesatuan (serta di beberapa monarki moden), rakyat mempunyai kemungkinan memilih wakil mereka dan penyertaan popular dibenarkan dan dipromosikan oleh kerajaan itu sendiri. Namun, sistem persekutuan membenarkan pertunangan yang lebih luas. Sebagai contoh, di kebanyakan republik persekutuan, rakyat boleh memilih wakil mereka di peringkat tempatan dan negeri tetapi juga boleh mengambil bahagian dalam pemilihan Presiden atau ketua negara;

3) "Penglibatan dalam Ekonomi" Kerajaan Persatuan dan Persekutuan: Tahap penglibatan kerajaan dalam ekonomi berbeza dari negara ke negara. Dalam sesetengah kes, sistem persekutuan membenarkan lebih banyak autonomi walaupun dalam bidang ekonomi, sementara pada kes -kes lain, Kerajaan Pusat menggunakan anak -anak syarikat tempatannya untuk melihat lebih dekat perniagaan swasta. Secara umum, keusahawanan swasta cenderung lebih mencabar di negeri -negeri kesatuan.

Kesatuan vs Kerajaan Persekutuan: Carta Perbandingan

Membina perbezaan yang digariskan di bahagian sebelumnya, kita dapat mengenal pasti beberapa aspek lain yang membezakan kerajaan persekutuan dan kesatuan.

Ringkasan kesatuan vs.  Kerajaan Persekutuan

Kerajaan persekutuan dan kesatuan adalah dua cara yang paling biasa di mana negara boleh dianjurkan. Semasa dalam sistem kesatuan, kuasa tertumpu di tangan kerajaan pusat, dalam kuasa sistem persekutuan dan pihak berkuasa dikongsi di kalangan pihak berkuasa pusat, serantau dan tempatan. Kedua -dua sistem ini berdasarkan prinsip yang berbeza. Kerajaan kesatuan bertujuan untuk mewujudkan negara yang kohesif dan bersatu, sedangkan sistem persekutuan mewujudkan undang -undang dan peraturan yang lebih baik menangkap keperluan dan kepentingan masyarakat setempat. Kedua -dua kerajaan persekutuan dan kesatuan boleh sama ada demokrasi atau monarki, walaupun sistem kesatuan sering dikaitkan dengan jenis tadbir urus yang lebih autoritarian, sementara sistem persekutuan sering dikaitkan dengan cita -cita demokratik. Hari ini, kebanyakan negara mempunyai kerajaan kesatuan tetapi terdapat 27 kerajaan persekutuan di seluruh dunia, dengan Amerika Syarikat menjadi contoh yang paling terkenal.